Wat? Verschillende soorten spaghetti.
Waar? Nonnenstraat 12, 8800 Roeselare.
Wie? Samuel Van Opdenbosch en Veerle Jacobs.
Genialiteit zit vaak in de eenvoud. Dat bewijst het concept van Mister Spaghetti. Het idee van Samuel Van Opdenbosch, geboren en getogen in Blankenberge, ontstond een paar jaar geleden in het vliegtuig toen hij terugkeerde uit de VS, een land waar hij verzot op is. “Mijn vader had al vaker geopperd dat restaurants met één gerecht het goed doen, maar ik stond daar nooit echt bij stil. In het vliegtuig nam ik een A4’tje en tekende ik het concept voor Mister Spaghetti uit. Drie maand later was het realiteit.”
Samuel – Sam voor de vrienden – weet van aanpakken. Letterlijk en figuurlijk. Op zijn achttiende werd hij portier, iets wat hij elf jaar lang met hart en ziel deed. De laatste jaren dook hij ook steeds vaker op in Roeselare, in onder meer De Loods en de voormalige Exotique en Palace. Hij heeft vandaag nog altijd zijn postuur mee, onder meer dankzij fitness, af en toe eens crossfit en gevechtssporten, maar daar stoppen de vage vooroordelen waarmee een buitenwipper vaak te maken krijgt. “Praten was het belangrijkste onderdeel van de job. Correct handelen loste ook het meest op. Qua mensenkennis was die hele periode een enorme leerschool.”
Toen het tijd werd voor iets nieuws, startte Samuel in het centrum van Roeselare een sportvoedingswinkel. Hij kende veel mensen in de sportwereld, onder meer in het boksmilieu, dus werd zijn sociaal netwerk alleen maar groter. Ook in de bokswereld zag hij veel vooroordelen bij het grote publiek, maar dat maakte hem alleen maar meer vastberaden om zijn eigen ding te doen.
Die focus hield hij ook toen hij van het vliegtuig stapte, die bewuste dag eind 2013, en besloot om voluit voor zijn eigen restaurant te gaan. “Waarom spaghetti? Thuis aten we graag en veel spaghetti. Bovendien kan je er heel veel richtingen mee uit. En echt waar, ik zou het elke dag kunnen eten.” Sam had een soort masterplan in zijn hoofd, geeft hij toe, maar dat is sindsdien al een paar keer veranderd.
Het is immers ook snel gegaan de afgelopen jaren. Een tweetal jaar na de opening verhuisde Mister Spaghetti naar een pand wat verderop in de straat. “We groeiden hard, maar moesten heel veel mensen weigeren. Op den duur zorgde dat voor een negatief effect. Bovendien konden we met de nieuwe locatie het merk Mister Spaghetti ook meer body geven. Ik wil ook nog even meegeven dat die groei en dat succes ook mee tot stand gekomen is door onze chef Koen Van Hove. Ook vandaag is hij nog altijd aanwezig en staat hij ten volle achter het concept. Hij heeft de sauzen mee ontwikkeld en er is hem niets te veel. Het is ook zijn kindje geworden. Hij heeft mij ook een stuk mee geleid in het horecagebeuren, waar ik op dat moment vreemd in was.”
Op de vroegere locatie zat na de verhuis nog een tijdje Molly’s Bite, dat focuste op fingerfood, maar vandaag staat het hoofd van Samuel en co weer volledig op spaghetti. Dat resulteerde in een tweede filiaal in Hasselt, dat in september 2016 de deuren opende. De stap was eerder toevallig, via zijn uitgebreid netwerk. Niet veel later volgden nog Sint-Truiden en Aalst. In dat laatste staat een van zijn beste vrienden, de peter van zijn zoontje overigens. Leuk detail: de uitbater runde vroeger een fitnesscentrum en sportvoedingswinkel. Van die laatste opende Samuel een filiaal in Roeselare. “Grappig dat ik vroeger in zijn concept geloofde en daarin meeging, en het nu omgekeerd is.”
“Of die extra vestigingen onderdeel waren van het plan in mijn hoofd? (denkt na) Het zat altijd wel ergens in mijn achterhoofd, ja. Ik wil ook naar iets toewerken, met van het woord keten wil ik niet horen. Ik heb ook geen personeel”, glimlacht Samuel. “Alleen maar medewerkers en collega’s. Iedereen is hier een even belangrijk onderdeel in onze werking. Als er iemand bestempeld wordt als ‘maar eenafwasser’, dan krijg ik het al.”
Maar zo’n sterke groei gaat logischerwijze ook gepaard met groeipijnen en dus ook de nodige stress. Samuel is dan ook voorzichtig om uitspraken te doen over de toekomst. “Mijn voornaamste zorg is dat het familiale behouden blijft en dat de klant het gevoel heeft dat ze belangrijk zijn en geen nummer. Simpelweg omdat ze belangrijk zijn.”
Het zijn geen loze woorden. Zo gaat Samuel er prat op om op alle recensies en beoordelingen te reageren. “Onlangs heb ik er nog 600 beantwoord, van één maand ver. Veel mensen staan daar niet bij stil, maar ook dat is ondernemen. Die antwoorden maken op het eerste zicht misschien niet veel verschil, maar op lange termijn hebben we al gemerkt dat mensen ons sneller durven aanspreken als ze vragen hebben of als ze voelen dat er iets niet juist is. Dat hebben we ook veel liever, dan anonieme kritiek vanachter een computerscherm. Als ze niet tevreden zijn, willen we weten waarom dat zo is. Wat we kunnen verbeteren en hoe. Er zullen altijd mensen zijn die verkiezen om vooral online kritiek te spuien, maar voor ons is een open en eerlijke communicatie heel belangrijk. Bovendien stopt het daar niet. Het is een kwestie om het ook correct te kunnen doorgeven aan de mensen en ook vanuit hen de vinger aan de pols te houden.”
Hoewel de kaart draait rond spaghetti, blijft het zaaks om te blijven investeren in innovatie. Het grootste succesnummer tot nu toe is de XL-challenge. Wie er in slaagt om 2,3 kg spaghetti in een halfuur te verorberen, moet die niet betalen en belandt op de (virtuele) wall of fame. “Dat heeft ons grootgemaakt”, erkent Samuel. “En nog steeds is dat erg populair. Een video van zo’n challenge in Sint-Truiden, haalde zelfs 1,7 miljoen views op Facebook. Waanzin.” Samuel pareert meteen ook eventuele kritiek dat het om voedselverspilling zou gaan. “We zijn daar heel bewust mee bezig, vandaar dat we ook sterk inzetten op onze doggy bag, die al goed geïntegreerd is bij de klanten. En ook brood serveren we niet, omdat het bewezen is dat het de grootste voedselverspilling is in restaurants.”
De sky is the limit, zo lijkt het wel. In juli 2017 werd in het Nederlandse Oosterhout een eerste buitenlandse vestiging geopend. “Een uitdaging, want Nederlanders zijn het blijkbaar niet gewoon om spaghetti te eten als lunch. We bekijken hoe we die mindset kunnen veranderen of daar in elk geval beter op inspelen.”
Maar de olie die de hele motor doet draaien, is Veerle Jacobs, geeft hij zonder schroom toe. Samuel leerde de Gentse, die in Blankenberge aanspoelde, drie jaar geleden kennen. Ze heeft aardig wat ervaring in de sales. Zo was ze general manager voor Het Witte Paard, dat drie hotels omhelst. “Vorig jaar heeft ze heel wat taken overgepakt”, zegt Samuel, wat meteen ook de stevige groei verklaart. “Daardoor heb ik meer rust gevonden. Zonder haar zouden we niet zover staan, nee. Eerlijk: ik ken heel weinig mensen die op dat tempo zo efficiënt en zo gefocust kunnen werken. Ik heb na een halve dag aan de pc al het gevoel dat ik de wereld heb verzet, terwijl zij altijd maar blijft gaan. Dankzij haar kan ik me focussen op ideeën, want geloof mij, die zijn er in overvloed.”
In zijn hoofd is Samuel altijd bezig. Lastig, heel lastig, zo omschrijft hij het, alweer met de glimlach. Maar het is ook een vorm van gedrevenheid, dat leven aan honderd kilometer per uur. “Eigenlijk leef ik niet aan honderd kilometer per uur. Nee. Veerle leeft aan dat tempo. Van mij gaat het vooral snel in mijn hoofd. Ik zie het pand en het potentieel, terwijl zij zich focust op de praktische kant. Ik moet die creativiteit, dat impulsieve, kunnen houden, want dat is de kern van dat ondernemen.” Dat de twee het kunnen combineren met een zoontje van amper een jaar oud, mag wonderbaarlijk genoemd worden.
Het is geen geheim dat Mister Spaghetti een soort neverending story is. “Ja, het zou fantastisch zijn als Mister Spaghetti in het buitenland een gevestigde waarde is. En uiteraard blijft New York de ultieme droomlocatie. De eerste contacten zijn zelfs al gelegd. Maar we zien wel.”
Tekst: ©BertnBreakfast – Foto: ©FotoFever
